Saboteur de Verloren Mijnen - review

Saboteur de Verloren Mijnen - review

Soepel saboteren

  • Eerst en vooral stipuleren dat Fréderic en ik samen gewerkt hebben aan bepaalde spelprojecten en wij dus “partners in crime” zijn. Zo weet u dus vanuit welk standpunt deze spelbespreking geschreven is.
  • Het materiaal is ronduit prachtig. Een stevig mooi speelbord dat een maagdelijk woud voorstelt, zo weggerukt uit een wereld waar het concept klimaatverandering duidelijk geen issue is. Daarbij vind je in de doos 40 wegenkaarten, 2 startkaarten, 4 mijnen, 12 schatten, 10 dwergkaarten, 10 dwergen (stand-up-counter) 10 dwergtegels die zo uit de Efteling geplukt zijn, 32 puntenfiches, 14 bosfiches en 1 draakfiche.
  • Het spelbord is meteen een van de grote pluspunten voor mij. Ik heb altijd moeite met de opstelling van de klassieke Saboteur. Waar moeten de schatten en de beginkaarten precies liggen? Het is altijd een werkje van gissen en missen. Je legt de kaarten neer en halverwege het spel blijken ze toch niet helemaal juist te liggen en moet je alle kaarten voorzichtig verschuiven.
  • Nog een pluspunt: het is één van de weinige spelen in mijn collectie die ik met 9 spelers kan doen. Het enige andere alternatief is Weerwolven of Levend Stratego in het bos.
    In dit spel zijn de spelers lid van één van de twee rivaliserende clans, de blauwe en de gele dwergen. Maar niet elke speler hoeft vanzelfsprekend trouw te blijven aan zijn ploeg. Hier steekt het klassieke saboteur-element de kop, hét ingrediënt van deze spellenreeks. Wie tot welke ploeg behoort en wat zijn rol is, wordt bepaald met kaartjes die bij het begin van het spel getrokken worden.
  • Naast de klassieke saboteur is er ook de zelfzuchtige dwerg. Hij houdt aan het einde van de ronde alle schatten zelf die hij gevonden heeft, maar wordt uitgesloten van de rijkdommen die het team bij elkaar gesprokkeld heeft.
    Het zit namelijk zo: op het einde van de ronde worden alle vondsten gedeeld en alle leden van de clan krijgen een deel. De egotripper loopt heen met het deel dat hij heeft opgegraven. De saboteur verkast naar zijn ware clan en dan wordt de rest verdeeld onder de ploeg. Wie na twee spelletjes het meeste punten veroverd heeft, wint.
  • Tip voor een variant met meer diepgang: ga voor 3 spelrondes.
  • Wat doet een speler in zijn beurt? Er zijn drie stappen:
    – Hij speelt 1 kaart of legt er 1of 2 af (verplicht)
    – Je pion 1 tot 3 kaarten verplaatsen (optioneel)
    – 1 of 2 kaarten trekken (verplicht)
    Er zijn de gewone wegkaartjes met bochten en kruisingen, maar ook wegen met hindernissen zoals boomstammen, meren en kloven. Of wegkaarten met een bijzonderheid zoals het kampvuur dat je vijf kaarten doet verplaatsen in plaats van 3 en het rotsplateau waar maar 1 dwerg kan staan.
    Daarnaast zijn er actiekaarten waarmee u hindernissen kan overwinnen of de andere spelers het leven kan moeilijk maken: vallen en trollen.
  • Ook een nieuwigheidje in het Saboteur-universum: er zijn nu verschillende soorten schatten: goud-zilver-juwelen-draak. Voor zilver, goud en juwelen zijn er verschillende puntenkaarten die jij bij exploratie van de mijn trekt. Zilver heeft de laagste waarde en juwelen de hoogste. De draak levert minpunten. Dus het is niet zeker dat elk mijnkaartje positief is.
  • Saboteur is niet de nieuwe zware euro-worker-placement-calculus-grondstoffen-management-spel. Het is een luchtig familie-spel, voortbordurend op het immense succes van de Saboteur-reeks, daar moet ik eerlijk in zijn. Het is gewoon het plezier van een traject te leggen dat door andere geblokkeerd wordt en het raden wie met jou is en wie tegen werkt.
  • Je kan dit spel ook met twee spelen, maar dan zonder de rolkaarten. De ene speelt dan voor blauw, de ander voor geel. Het staat wel niet vermeld op de doos of in de regels, maar mijns inziens mag dat geen probleem zijn.
  • Moest u nog niets van de Saboteur-reeks hebben en toch overwegen om er mee te beginnen, dan is dit misschien wel de betere instap, omdat het spel met het bord beter georganiseerd is en gewoonweg er mooier uitzet. U betaalt wel het dubbele van het originele kaartspel, maar met zijn 24 euro is dit beestje echt niet duur te noemen.

Gegevens

Minimum leeftijd: 10
Spelduur: 45 minuten
3-9 spelers
Spelauteur: Fréderic Moyersoen
Uitgeverij: 999 Games, Amigo
illustraties: Alexander Jung
Taal: Nederlands
Jaar van eerste uitgave: 2018

Koopadvies

Koop Saboteur de Verloren Mijnen als jij…

  • Liefhebber bent van aanleg-puzzels;
  • Een spel nodig hebt voor meer dan 6 spelers;
  • Een voorkeur hebt voor luchtig vertier met een snuifje snoodaard.

Laat dit spel liggen als je …

  • Niet houdt van een spel waarin iemand een saboteur is (hé, gast, het staat wel in de titel vermeld);
  • Een eurogame met veel diepgang zoekt;
  • Als kind liever naar Technopolis ging dan naar de Efteling.

 

Review door Captain Twietie (origineel verschenen op Speloordeel.be)